Peter onderweg naar Girona, Spanje : Een fietsdag met Une grande Dame
Op zaterdag 4 september 2021 fietste ik vanuit Avignon naar mijn volgende bestemming, La Grande Motte. Een rit van 108km. Het weer was prachtig, misschien zelfs te warm om te fietsen. Onderweg stak ik dwars door het prachtige beschermde natuurgebied Camargue. Een moerasgebied in de Zuid-Franse Rhône-delta, vooral bekend door de in het wild levende grijswitte Camarguepaarden, de zwarte stieren en roze flamingo’s die in de nazomer terugkeren naar Tunesië.
Toen ik aankwam in La Grande Motte kwam ik er al gauw achter dat het vinden van een slaapplaats een dik probleem zou gaan worden. ‘Complet’, ‘complet’ overal kreeg ik te horen dat alles vol was. Moe, hongerig en bezweet begon ik hem toch wel te knijpen. Doelloos reed ik rond, op zoek naar een bank of een plek om de nacht door te brengen.
Plots hoorde ik gezang komend uit een modern kerkgebouw, waar de deuren open stonden vanwege de warmte. Uit wanhoop besloot ik de pastoor aan te spreken en om hulp te vragen. Ik vertelde hem dat ik geen enkele vrije hotelkamer kon vinden, inmiddels 118 km had gefietst en op weg was naar Girona in Spanje. De pastoor luisterde aandachtig naar mijn verhaal, waarbij ik ook nog eens benadrukte dat ik als pelgrim naar Rome en Santiago was gefietst. Maar helaas. Bij deze lakei van God bleek preken over barmhartigheid en ernaar handelen twee verschillende werkwoorden.
Gelukkig riep hij Madame Nicole erbij, een dame die in de kerk werkte. Ik legde haar opnieuw mijn probleem uit en ze reageerde verontrust: “Olala… c’est une grande problem!” Inmiddels waren er nog drie andere dames betrokken bij ons gesprek en één van hen waarschuwde Nicole om toch vooral voorzichtig te zijn, want een vreemdeling….. Ik nodigde hen alle vier uit om mijn Idworx trekkingfiets en de inhoud van mijn fietstassen te bekijken. De argwaan ebde ietsjes weg en toen ik nog eens 10 euro in de kerkschaal legde bleek het ijs gebroken. Madame Nicole keek naar de dames en knikte: ze vertrouwde me en ze nodigde me uit om bij haar thuis te overnachten in de ruime kamer van haar dochter. Ik was overweldigd door haar gastvrijheid. En vanzelfsprekend nodigde ik haar uit om samen een hapje te gaan eten. Ze kletste me de oren van de kop. Thuisgekomen viel ik als een blok in slaap.
De volgende ochtend stond er een prachtig ontbijt klaar en namen we afscheid. In Gerona aangekomen heb ik haar gebeld en nog eens bedankt voor haar vertrouwen en geweldige gastvrijheid. We hielden contact via Whatsapp en onze band bleef sterk, zelfs nu in 2023. Dat was een onvergetelijke ervaring. En de moraal: nooit wanhopen er zijn overal wel Grande Dames die niet preken maar doen.